Selam olsun,
Bu sıcak hava dalgalarında surf yaptığımız günlerde sizlere yıldızlardan bahsetmek istemezdim ama elimde değil. Ateş bizi çağırıyor diyerek yazımıza başlıyoruz.
Daha önceki yazılarımda “Yapay Güneş” çalışmalarından bahsetmiştim ve bu çalışmaların bir adım sonraki çalışmalara gebe olduğu konusunun altını çizmiştim. Şimdi bir adım daha atılmak üzere ve bu adım ciddi bir adım olacak. Elbette nihai hedef bu olmayacak sadece bir sonraki adım için zemin oluşturacak.
NASA 2029 yılına kadar Dünya yörüngesine ekmek kutusu büyüklüğünde yapay bir yıldız yerleştirecek.
Yine neyin peşinde bu bilim insanları? Önce dünya üzerinde güneş odası yaparak güneşteki reaksiyonları incelediler şimdiyse yörüngemize yapay bir yıldız gönderiyorlar. Neden yapıyorsunuz bunu? Diye sorası geliyor insanın değil mi?
Yıldız dediğimizde ilk aklımıza gelen elbette dünyamızın etrafında pervane olduğu adını güneş koyduğumuz sarışın yıldızımız geliyor. Bu güzellik abidesi güneşimize gidip inceleme yapma şansımız maalesef yok o konuda aşılması zor engeller var. Peki, bu engelleri aşmak mı yoksa “tıpkı basım” mantığıyla engellerin üzerinden atlayıp bilgi toplayacağımız bir minik yıldız mı?
Proje programlanabilir olduğundan yeni doğan bir yıldız simüle edilebilecek, yaşlı bir yıldız ya da süpernova modellemeleri yapılabilecek. İleride oluşturulabilecek yapay evrenin öncüleri içinde bu çalışmanın yer alacağını düşünmek sanırım yersiz olmaz.
Pratik faydası aslında miktar, çap ve gözlemlenebilir olması olarak sıralanabilir. Mesela bu incelemeyi güneşimizi baz alarak yaptığımızda etkileri Güneş sisteminin tamamında olacağından gözlemlemek pek olası değil ayrıca etkileri çok yüksek birimlerde olacaktır. Güneş sistemimizin çapının 15.000.000.000.000 KM olduğunu hatırlayalım. İstanbul’dan Amerika 9.500 KM diye bir ölçüt oluşturalım. Ne büyüklükte bir etki alanı olduğunu anlamak gerçekten zor.
Yapılan bu çalışma ile minik bir yıldız ve sınırlı bir etki alanı olacağından yapılacak çalışma sonuçlarına çok daha kapsamlı şekilde sahip olacağız.
İnsanın aklına hemen iyi de nasıl yıldız gibi enerjiye sahip olacak? Diye sorular geliyor. Bu sağlıklı bir endişe hatta olması gereken.
Boyut olarak ekmek kutusu kadar olacağından büyük yıldızlardan gelen ışığı yansıtma ile bu minnacık yıldızımıza yönlendireceğiz ayrıca dünyadaki merceklerimizle dünyaya gelen güneş ışıklarını yönlendirerek ayrı ayrı kanallardan yapay yıldızımızı besleyeceğiz.
Çalışmanın en önemli kısmını elbette sona sakladım, gizli bir hazine haritası vermeyi bende çok isterdim ama bilgininde hazine olduğunu düşünen insanlar olmamızdan faydalanacağım.
Bu minik yıldızımızın programlanması çok ileri boyutta olacak.
Mesela yıldız ve süpernova gibi davranması sadece iki yeteneğe sahip gibi algılanmasına neden olabilir ama pek öyle olmayacak. İstediğimiz yıldız gibi istediğimiz süpernova gibi davranacak. Tespit ettiğimiz bir yıldızın davranışlarını, özelliklerini modelleme şansımız olacak. Sadece standart bir yıldız davranışı değil keşfettiğimiz ve tespit ettiğimiz davranışlarını yörüngemizde inceleme şansına sahip olacağız.
Gerçekten insanı heyecanlandıran bir çalışma çünkü biliyoruz ki bilim yerinde durmayan haylaz bir çocuk gibidir sürekli başka ne yapabilirim düşüncesinde. Biliyoruz ki bu yapay yıldız çalışmasından sonra yanına yapay gezegen, yapay galaksi diye ilerleyecek ve genişleyecek bir yapay evrenimiz olacaktır.
İnsanın önündeki en büyük engellerden birisi olan evrenin büyüklüğü, mesafelerin kat edilemez ölçüde olması ve insan biyolojisinin sınırları bu yapaylıkla ortadan kalkacak.
Eğer evren inceleme ve araştırma sahası olarak nüfuz edilemeyecek kadar büyükse bizde sirayet edebileceğimiz bir minyatürünü yapalım! Denmiş. Ne kadar güzel denmiş değil mi?
