Astronom Carl Sagan bir defasında modern insanların astronomların soyundan geldiğini söylemişti. İnsanoğlu gökyüzünü her daim izlemiştir. Atalarımız güneş, ay ve yıldızların hareketlerini zaman geçişiyle ve mevsimlerin değişimi ile bağdaştırmıştı. Zaman içinde onların gökyüzünde yaptıkları hareketleri tahmin edip tablolarını çıkarmayı öğrendiler. Bu bilgileri zaman dilimlerini ve takvimleri yaratmak için kullandılar. Gökyüzüne dair net bilgiler hem denizde hem de uzayda seyahat edenlerin yönlerini bulmalarına yardımcı oldu. Gökyüzü insanlığı büyülemeye gündelik işlerinde gökyüzünü araç olarak kullanan çobanlar, çiftçiler ve gemicilerle başlamış olabilir ancak bu ilgi zamanla filizlenip bir bilim dalına dönüşmüştür.
Profesyonel astronomlar, cisimleri ve olayları oldukça kesin biçimde ölçüp bunların tablosunu çıkarmak için gelişmiş teknolojiler ve teknikler kullanır. Evrenle ve onun içindeki yerimizle ilgili paha biçilmez bilgi hazinesine daha fazlasını ekleyen yeni keşifler her geçen gün devam etmektedir. Buna ek olarak, astronomi ve uzay keşfinin araç ve teknolojileri, gündelik yaşamımıza da girmektedir. Bir uçakla seyahat ettiğinizde, bir akıllı telefon kullandığınızda, ameliyat olduğunuzda, internette dolaştığınızda, kıyafet alışverişi yaptığınızda, yemek yediğinizde, araba sürdüğünüzde ya da her gün yaptığınız sayısız aktiviteden birini gerçekleştirdiğinizde bir şekilde astronomi ve uzay biliminden türemiş bir teknolojiyi kullanırsınız.
Sizlere Amerikalı yazar Max Ehrmann‘ın 1927 yılında yazdığı “Desiderata” isimli şiirinden bir dize vermek istiyorum: “Sen de evrenin çocuğusun; en az ağaçlar ve yıldızlar kadar, burada olmaya hakkın var.” İşte bu yüzden çoğu insan uzayla kendi DNA’ları arasında bir ilişki olduklarını düşünüyorlar. Biz de bu insanlara dahiliz tabi ki. Tüm canlılar, kozmosu yaratan, galaksileri oluşturan, yıldızları yaratıp yok eden ve gezegenleri biçimlendiren süreçlerin doğrudan bir sonucudur. Bizler, gerçekten de pek çok açıdan yıldız tozlarıyız. Dünya’da yaşayan her şeyin her bir atomu uzaydan geldi ve zaman içinde başka yıldızları, başka gezegenleri, hatta belki de başka yaşamları yaratacak olan “tozlar”ını uzaya sunacak olan yıldızlardan gelen ışığı gözlemleyecek kadar evrimleşmiş olmamız hem şiirsel, hem de çok keyifli bir durumdur. İşte bu yüzden, yıldızlara duyduğumuz aşkın DNA’mıza işlenmiş olduğunu söyleyebiliriz. İster profesyonel bir astronom, ister sıradan bir gözlemci olalım, dikkatimizi uzayın derinliklerine çeken şey budur. Orası, bizim geldiğimiz yerdir. Orası, bizim evimizdir.
