1610’da İtalyan gökbilimci Galileo Galilei teleskopunu gece gökyüzüne doğru çevirerek Jüpiter’in dört uydusunu (Io, Europa, Ganymede ve Callisto) keşfetti. Aynı yıl Galileo, Satürn’ü çevreleyen garip bir oval keşfetti ve daha sonraki gözlemlerde halkaları olduğu belirlendi. Bu keşifler, insanların Güneş sistemimizin uzak mesafelerini anlama şeklini değiştirmiştir.
On üç yıl sonra, 1623’te, Güneş sisteminin iki dev gezegeni Jüpiter ve Satürn birlikte gökyüzünde yolculuk yaptı. Jüpiter, “Büyük Kavuşum” olarak bilinen astronomik bir olayda Satürn’ü yakaladı ve geçti.
Washington’daki NASA Genel Merkezi’nde Gezegen Bilimi Bölümü’nde gökbilimci olan Henry Throop, “Güneş sistemini, gezegenlerin her birinin kendi şeridinde koşucu olarak ve Dünya’nın stadyumun merkezine doğru olduğu bir yarış pisti olduğunu hayal edebilirsiniz,” dedi.
Gezegenler düzenli olarak Güneş sisteminde birbirlerinden geçiyor gibi görünüyorlar. Öyleyse, bu yılki gösteriyi bu kadar nadir yapan nedir? Gezegenlerin gökyüzünde birbirine bu kadar yakın geçmesinin üzerinden yaklaşık 400 yıl geçti ve Satürn ile Jüpiter’in hizalanmasının 2020’de olduğu gibi geceleri meydana gelmesinin üzerinden yaklaşık 800 yıl geçmiştir.
Dünya’daki bakış açımızdan, devasa gaz devleri birbirine çok yakın görünecek, ancak uzayda yüz milyonlarca mil uzakta kalacaklar. Ve kavuşma, kış gündönümü ile aynı gün gerçekleşirken, zamanlama, gezegenlerin yörüngelerine ve Dünya’nın eğimine bağlı olarak yalnızca bir tesadüftür.
Throop, “Bunun gibi bağlantılar, gezegenlerin yörüngelerinde nerede olduklarına bağlı olarak yılın herhangi bir gününde olabilir” dedi. “Birleşmenin tarihi, Jüpiter, Satürn ve Dünya’nın Güneş etrafındaki yollarındaki konumlarına göre belirlenirken, gündönümünün tarihi Dünya ekseninin eğimiyle belirlenir. Gündönümü yılın en uzun gecesi, bu nedenle bu nadir rastlantı, insanlara dışarı çıkıp Güneş sistemini görmeleri için büyük bir şans verecek. ” dedi.
