Isı, evrende daha sıcak nesnelerden daha soğuk olanlara doğru geçen kızılötesi bir enerji dalgası olan radyasyon olarak ilerler. Radyasyon dalgaları, temas ettikleri molekülleri uyararak ısınmalarına neden olur. Isı güneşten Dünya’ya bu şekilde ilerler, ancak asıl nokta radyasyonun yalnızca doğrudan yoluna çıkan molekülleri ve maddeyi ısıtmasıdır.
Diğer her şey soğuk kalır. Merkür’ü ele alalım: NASA‘ya göre gezegenin gece sıcaklığı, radyasyona maruz kalan gündüz tarafına göre 537 santigrat derecede daha düşük olabilir.
Bunu, gölgede olsanız bile çevrenizdeki havanın sıcak kaldığı ve hatta bazı mevsimlerde gecenin karanlığında bile sıcak kaldığı Dünya ile karşılaştırın. Bunun nedeni, ısının güzel mavi gezegenimizde tek bir yöntem yerine üç yöntemle dolaşmasıdır; iletim, konveksiyon ve radyasyon.
Güneş’in radyasyonu atmosferimizdeki moleküllere çarpıp ısındığında, bu ekstra enerjiyi etraflarındaki moleküllere aktarırlar. Bu moleküller daha sonra kendi komşularına çarpıp ısınırlar. Molekülden moleküle olan bu ısı transferine iletim denir ve Güneş yolunun dışındaki alanları ısıtan bir zincirleme reaksiyon gerçeklemiş olur.
Ancak uzay bir boşluktur, yani temelde boştur. Uzaydaki gaz molekülleri düzenli olarak birbirleriyle çarpışmak için çok az ve çok uzaktır. Dolayısıyla, Güneş onları kızılötesi dalgalarla ısıtsa bile, bu ısıyı iletim yoluyla aktarmak mümkün değildir. Benzer şekilde, yerçekiminin varlığında gerçekleşen bir ısı transferi biçimi olan konveksiyon, sıcaklığı Dünya’ya yaymada önemli rol oynamaktadır.
Eğer, evrenin en soğuk yerini merak ediyorsanız buradan ilgili makalemizi de okuyabilirsiniz.
