Selam olsun,
Vulkanın kırsalında doğmuş halis bir Anadolu vulkanlısı olan Spak ağabeyimizin ruhu şad olsun diyerek iki farklı konu hakkında bilgi vermek isterim zira dünyamız nelerle uğraşmakta bilgimiz olmalı.
İlk olarak bahsedeceğim konu çekik gözlü özel insanlar olan Japonların uğraşmakta olduğu ahşap uydular.
Bu aslında uzun süredir gökbilimin rahatsız olduğu bir yaraya parmak basmak babında ortaya atılmış bir fikirdi zira sadece dünyamızı değil aynı zamanda uzayı kirletmekteyiz. Kirliliğin dışında bu uyduların görevleri bittiğinde ya da bir eken neticesinde dünyaya düşmesi durumunda ciddi zararlar vermesi kaçınılmaz. Japon bilim insanları bu konuya dikkat çekmek ve bundan sonra uyduların görevi bittiğinde yanarak yok olması için örnek bir adım atmaktalar.
Temel mantık ahşabın deforme olmasının nedeni oksijense ve uzayda oksijen yoksa ahşaplar daha kullanışlı olabilirle başladı. Yapılan testler neticesinde oksijen olmayan uzay ortamında ahşapların çok yüksek oranda yapısını aynen koruduğu tespit edildi ve yüzlerce ağaç içinden uzay ortamında güneş ışınları, radyasyon vb. etkilere maruz kaldığında mukavemeti en yüksek ağaç olarak manolya ağacı belirlendi.
Bu çalışma ilk etapta 20 santimden daha küçük olacak şekilde tecrübe edilecek. Sonuçları gözlemlendikten sonra ise farklı materyallerle birlikte boyutlarda denemeler devam edecek.
Uzay çalışmalarında ağırlık ciddi bir sorundur ve bu sorunu aşmak için ahşap kullanımı şuan öngöremediğimiz birçok kolaylığı karşımıza çıkartabilir. Alüminyum yerine ahşap kullanımının sonuçlarını yaşayarak göreceğiz.
Diğer bir konudan da bir parmak bal misali bahsetmek isterim zira ciddi derecede önemli gördüğüm çalışmalardandır.
Malumunuz drone teknolojileri gittikçe ilerliyor ve bu ilerleyiş sadece video çekmek ya da savunma sanayinde değil uzay çalışmalarında kullanılmak üzere. Uzayın geneli için şimdilik bilimkurgu olsa bile gezegen ya da gezegenlerin uyduları konusunda gerçekleşmek üzere olan bir teknolojidir.
Ay’a kurulacak istasyon kapsamında yapılması beklenen çalışmalardan biri drone ağı kurarak bugün Google maps ile dünyamızın her köşesini nasıl görüyorsak aynı şekilde Ay’ın her noktasını haritalandırmak hatta bir parça daha kapsamlı olarak çeşitli detektörlerle çeşitli analizler yaparak harita + jeolojik haritasını kapsamlı şekilde çıkartmaktır.
Uydumuz olan ay, dünyamıza oranla çok daha düşük yerçekimine sahip olduğundan ciddi bir matematik gerektiren bu çalışmayı yakın zamanda görebileceğiz.
Elbette bu çalışmanın bazı zorlukları bulunuyor ama göz korkutacak kadar büyük zorluklar olmadığını yazabilirim. Kaç drone kullanılmalı, hangi yükseklikte olmalı? Hız ne olmalı? Gibi temel sorular dışında enerji kaynağı Ay’ın güneş gören kısmında güneş panelleri ile bataryayı doldurup Ay’ın karanlık yüzeyine geçtiğinde batarya bitmeden tekrar güneş gören yüzeye gelebilmesi gerekiyor. Bu sorunu aşmak için iki yöntem üzerinde durulmakta bunlardan birincisi Güneş panelleri ile bataryayı doldururken örneğin 1km hızla ilerlemek, karanlık yüzeye geçince 4km hızla ilerleyip batarya bitmeden tekrar batarya dolumu için güneş gören yüzeye dönmek. Bunun kendi içinde bazı sorunlar içerdiğini detaya girmeden yazmam lazım.
Diğer bir seçenek ise günümüzde telefonlarımızda kullandığımız kablosuz şarj mantığı ile enerji paylaşımı diyebileceğimiz bir yöntem. Mesela 400 drone ile kurulan bir ağ düşünelim. Bunların 300 tanesi her zaman güneş gören kısımda 100 tanesi karanlık yüzeyde olacak şekilde çalışacak. Güneş gören yüzeyde olan dronelar kablosuz şarj mantığı ile bataryalarını doldurduktan sonra artı olan enerjiyi birbirleri üzerindeki yansıtıcılarla karanlık taraftaki dronelara ileterek kesintisiz bir çalışma olanağı sağlayacak.
Ay’a kurulacak üs sonrası bu çalışmaların başlaması için testler başlamış durumda. Elbette Ay ortamında ilk yapılacak testler sonucunda daha etkili çözüm yolları bulunabilir.
Bu iki konuyu önemsediğimden tadımlık olarak anlatmak istedim. İleride daha kapsamlı ve teknik olarak yazabilirim.
